Rozdział 35

Violetta

-Leonie wybaczę Ci ostatni raz...
-Violu dziękuję zrobię wszystko abyś była szczęśliwa

Leon

Udało mi się. Już nigdy nie pozwolę jej cierpieć przez mnie.

Violetta

Jest przy mnie, stara się o mnie,dba o mnie. Wtuliłam się mocno w jego ramiona nawet nie wiem kiedy zasnęłam. Rano obudziłam się troszkę zdezorientowana. Raz czemu ja leżę w salonie, dwa cholernie boli mnie głowa i trzy nic nie pamiętam z wczorajszego wieczoru, tzn. nic co było po pokazie zdjęć mam urywki. Ale chwila burzy nie było więc co ja do cholery robię w jego ramionach nie żeby mi było źle ale wychodzi na to,że wybaczyłam mu. Ałaa moja głowa koniec z piciem alkoholu, Leoś juz się uodpornił.

Leon:

-Hej kochanie już nie śpisz?-wstałem z uśmiechem na ustach i cmoknąłem Violkę w usta. Jej mina wyglądała jakbym popełnił największą zbrodnię całując ją.
-Leon co Ty do jasnej anielki robisz?!
Co jest ? Ona nie wie,że mi wybaczyła jakieś 7h temu....
-Witam się z moją dziewczyną
-Chyba byłą.
-Chwila...moment daj mi to ogarnąć. Ty nic nie pamiętasz nic null zero?
-Kolacja, zdjęcia wino...ała kac
-Twojego strachu,wątpliwości ...
-Dalej je mam a co się wydarzyło wczoraj jeszcze?
-Nie. Widzę,że to nie ma sensu, skoro nie pamiętasz późniejszych wydarzeń to...
Cholera jak to trudno wypowiedzieć.
-To?
-To lepiej do siebie nie wracajmy...
-Leon chwila moment teraz ja nie ogarniam, najpierw tak się strasz a potem się poddajesz bo ja mam urwany film.
-Może nie wiem sam...
Wstałem i się odwróciłem w stronę schodów juz byłem na pierwszym stopniu.
-Jakoś zbyt szybko się poddajesz, skoro juz Ci wybaczyłam to jakoś łatwo odpuszczasz, wczoraj jakoś walczyłeś do ostatniego argumentu.
Zawróciłem i spojrzałem na nia miną w stylu Że co?
-Chwila powtórz bo juz zgłupiałem nie no moment ....
-No ogarnołeś?
-Nie poddałem się tylko bark mi już siły...
-Tobie?
-Mi, ile razy mam Ci udowadniać,że Cie kocham!
-Nie krzycz głowa mnie boli.
-Wiesz co idę się spakować, dziś Cie odwiozę.
-Jak tam, chcesz.
Poszedłem na górę. Nagle sobie uświadomiłem co teraz się stało. Czemu sie poddaję. Nie no bez takich. Przecież mi wybaczyła a to,że ona tego nie pamięta to nie mój problem.
Szybkim tempem zbiegłem na dół.

Violetta

Ogarnij się kobieto. Przypomnij sobie coś. Chwila....o cholera ups..;/ Spojrzałam na blat w głąb salonu a tam stał Leon, stał i przyglądał mi się jakbym popełniła jakąś zbrodnię, on nie wie jaką mam słabą głowę. Ale chwila co on robi. 
-Może to odświeży Ci pamięć- podszedł i mnie najzwyczajniej w życiu pocałował. Ale JAK to już się nie wypowiem, inaczej niz kiedyś. Z jednej strony tak brutalnie z drugiej zas delikatnie ale znów tak namiętnie i podniecająco,że aż mnie ciarki przeszły po całym ciele. To nie był zwyczajny pocałunek nie wiem jak go opisać...już wiem to był to pocałunek nie z tej ziemi. Violetta oderwij się od niego....nie ja nie chce ja chce tak już zawsze.
-Już sobie przypomniałaś ?
-Ale co ...-zażartowałam
-Violetta wiesz,że mi nie do śmiechu.
-Leon mi też nie .
-Violetta wybaczysz mi bo juz na serio brakuje mi pomysłow
-Na co? A jeśli nie wybacze?
-To wszystko na nic. Nawet Twój strach przed cierpieniem, wszystko...-Leon odwrócił się. A do mnie zaczęło trafiać wszytko ze wczoraj . Ty idiotko wybaczyłaś mu!
-Leon zaczekaj.
-Na co na to,że powiesz mi,że to koniec.
-Nie na to...,że Cię kocham.
Nagle do domku weszła Emma.
-A ona co tu robi?!
-Cześć wam , nie przeszkadzam .
-Przeszkadzasz!!!


****
PRZEPRASZAM x100
Mam taki zapieprz,że to się w głowie nie mieści. Mam takie zaległości i moim blogu i u was ale obiecuję nadrobię. W niedzielę wyjeżdżam do Brennej Leśnicy na dwa tygodnie więc dodam w piątek bardzo dłuuuugi rozdział. A i nie rozdzielę ich na długo na jakieś 15 min najwyżej .
Pozdrawiam, i czas nadrobić lekturę.
Miłej lektury ;*